امام زمان (عجل الله تعالی فرجه) در ابتدا با دعوت به اسلام قیام خود را آغاز می کند و مراد از شمیشر، نفس این سلاح سرد نیست بلکه مراد مأموریت امام به جهاد در مقابل سرکشان و ظالمان است و امام از سلاح های متعارف زمان قیامشان استفاده خواهند کرد.
امام زمان (ع) مانند پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله برای هدایت و راهنمایی مردم، نخست اعلان دعوت عمومی میکند و در آغاز ظهورش، مردم را از پیام انقلاب خود آگاهی داده و اتمام حجّت میکند، در این میان عدهای دعوتش را میپذیرند و راه سعادت، پیش میگیرند و عدهای به مخالفت برمیخیزند که امام زمان (ع)در برابر این ها قیام مسلحانه میکند. چنانکه امام جواد (ع) فرموده است وقتی 313 نفر یاران خاص حضرت قائم (ع) به خدمتش در مکه رسیدند، حضرت، دعوتش را به جهانیان آشکار میسازد، و وقتی که این تعداد به ده هزار نفر رسید، به اذن خدا قیام مسلّحانه میکند و خروج میکند.[2] برنامه قیام حضرت مهدی (ع) همانند برنامه قیام همه پیامبران الهی خواهد بود، یعنی بر اساس اسباب و وسایل عادی و طبیعی برنامههای خود را اجرا میکند و هیچ گاه از راه اعجاز وارد نمیشود، بلکه معجزات جنبه استثنائی دارند، که در موارد نادر از آن استفاده میکند درباره سلاح سرد که در بعضی از روایات هم به شمشیر معنا شده است، باید گفت که ظاهراً مقصود از خروج با شمشیر، مأموریت به جهاد، و توسّل به اسلحه برای اعتلای کلمه حق است، و این که با هیچ یک از کفّار به مصالحه نمینشیند، زیرا "شمشیر" همیشه کنایه از قدرت و نیروی نظامی بوده و هست، همان گونه که "قلم" کنایه از علم و فرهنگ است، و نیز از قدیم معروف بوده که کشور با دو چیز اداره میشود: قلم و شمشیر.[3]
منظور از قیام با شمشیر، همان اتّکای به قدرت است، تا مردم نپندارند که این مصلح بزرگ، فقط به شکل یک معلّم یا یک واعظ، عمل میکند، بلکه او یک رهبر مقتدر الهی است که امان را از ستمگران و منافقان میگیرد. بنابراین اجرای طرح حکومت حقّ و عدالت در سطح جهانی نیز باید با استفاده از وسایل مادی و معنوی لازم (به جز در موارد استثنایی) تحقق پذیرد. به تعبیری دیگر، آن حضرت و یارانش با هر اسلحهای که لازم باشد، در مقابل کفّار و ستمگران میایستند، و از هر گونه اسلحهای در آن زمان متداول بوده و مورد نیاز باشد، استفاده میکنند. به امید آن روزی که قدرت اسلام، همه جا را فراگیرد و روزی که چشم همه به دیدار جمال دلآرای آن محبوب، روشن گردد.
1. انقلاب جهانی مهدی (ع)، استاد مکارم شیرازی، ناشر: هدف؛ قم ، 1372ش چاپ اول
2. اسرارالعقائد ج2، میرزا ابوطالب شیرازی، ناشر: دارالکتب الاسلامیه ، 1324ش، چاپ پنجم.
3. پاسخ به ده پرسش، آیت الله لطف الله صافی گلپایگانی، ناشر: اندیشه، قم 1357ش چاپ اول.
پینوشت:
[2] . علامه مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، ج 52، ص 283، ناشر: مؤسسه الوفاء، چاپ بیروت.
[3] . رجالی تهرانی، علی رضا، یکصد پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان (ع)، انتشارات نبوع، چاپ سوم، ص 218.
